Mowa ciała

Choć to pieniądze podobno decydują o wszystkim, wysoki budżet nie gwarantuje wysokiego poziomu realizacji. Ku pocieszeniu wierzących w kapitalizm - niski budżet w większości niemal go wyklucza. Brak pieniędzy na reklamę oraz konieczność jej wykonania to sprzeczność, z którą mocuje się niemało biznesmanów i bizneswomanów (gęsi, gęsi!). Efekty są takie, jakie muszą być, gdy nikt o reklamę się nie troszczy. Sukces kampanii zależy bowiem od paru setek szczegółów, których dopilnowanie wymaga nawet bardziej czasu niż pieniędzy (fizyka biznesu nie rozróżnia jednak tych dwóch wielkości). Gdy nikt nie jest w stanie się nimi zająć, zajmują się one sobą same. Niekiedy, potrafią one przybrać nawet postać złowieszczo rozczapierzonej dłoni, zakończonej ostrymi płytkami (do rozrywania mięsa?). Jest to klasyka nastoletniego satanizmu i stały element wszelkiej demonicznej stylizacji. Znamy ten drapieżny gest choćby z filmów o żywych trupach zamieniających żywych w trupy - jego symbolika jest czytelna, za pośrednictwem TV i techniki video wdrukowana szerokim masom. Brzmi ona: moje demoniczne dłonie z pazurami pomogą mi Cię złapać, przez oczodoły dobrać się do mózgu i zjeść przynajmniej jedną półkulę, zanim doczytasz tę reklamę. Rozklejone obficie na ulicy (zapewne przy pełni księżyca), takie ogłoszenia mówią nam zupełnie coś innego, niż planowała osoba, która tak bardzo, bardzo chciała sfotografować swoją komórką wszystkie paznokcie jednej dłoni naraz.