Kagemusha

Gdy restauracja uboga i budząca litość chce się wzbogacić i budzić podziw - budzi niekiedy zupełnie coś innego. Przykra, zepchnięta w niepamięć przeszłość wraca w najbardziej nieoczekiwanych momentach, wyłazi przez przypadkowe szczeliny, czai się w niedomytym talerzu, zbyt twardym pierogu albo... za węgłem, w postaci paskudnego afisza z początków działalności firmy. Od frontu goście witani są znacznie bardziej elegancką, czerwoną jak samurajska krew tablicą. Gdy jednak obejdzie się budynek dookoła widać, że operacja zmiany tożsamości nie udała się do końca. Na nieco zapomnianej, bocznej ścianie, w towarzystwie śmietnikowych kotów, czai się brzydszy brat głównego afisza, nieudana podróbka, chory sobowtór, swoją niesympatyczną i amatorską powierzchownością przypominający o tym, co tak naprawdę ma tu miejse.